Gramatyka angielska

Liczba mnoga rzeczownika

Duża ilość rzeczowników zmienia swoją formę w celu określenia ilości poprzez zabieg polegający na dodaniu końcówki '-s', tak jak ma to miejsce w zamieszczonych poniżej przykładach:

SINGULAR

PLURAL

book

books

girl

girls

hand

hands

table

tables



Jednak jeśli dany rzeczownik zakończony jest końcówką 'ch', 's', 'sh', 'ss', 'x' oraz 'z', to wtedy w celu uzyskania liczby mnogiej dodajemy do takiego rzeczownika końcówkę 'es'. W taki sposób, w jaki zostało to zrobione w zamieszczonych poniżej przykładach.



SINGULAR

PLURAL

church

churches

bus

buses

brush

brushes

kiss

kisses

box

boxes



Końcówkę 's' dodajemy również w przypadku rzeczowników, które są zakończone końcówką 'ch' o brzmieniu 'k'. Przykłady tego typu rzeczowników znajdują się w poniższej tabeli:



SINGULAR

PLURAL

epoch

epochs

monarch

monarchs

stomach

stomachs



Jeśli dany rzeczownik ma końcówkę 'y', która poprzedzona jest spółgłoską to w tym wypadku końcówkę 'y' zamieniamy na 'ies'. Jednak w wypadku, gdy końcówkę 'y' w rzeczowniku poprzedza samogłoska, to wtedy 'y' zostaje zastąpione tylko przez 's'. Działanie tej zasady obrazuje poniższa tabela:



SINGULAR

PLURAL

lady

ladies

country

countries

boy

boys

day

days


Rzeczowniki kończące się na 'o', które poprzedzone jest spółgłoską, uzyskują liczbę mnogą najczęściej przez końcówki 'es', tak jak ma to miejsce w poniższych przykładach:



SINGULAR

PLURAL

lady

ladies

country

countries

boy

boys

day

days



Na ogół rzeczowniki, które zakończone są końcówką 'o', która poprzedzona jest spółgłoską w liczbie mnogiej, zyskują końcówkę 'es'. Tak jak ma to miejsce w wypadku przedstawionych w poniższej tabeli przykładów:

SINGULAR

PLURAL

echo

echoes

hero

heroes

potato

potatoes




Oczywiście istnieją wyjątki od tej reguły, które są przedstawione w poniższej tabeli:



SINGULAR

PLURAL

dynamo

dynamos

halo

halos

photo

photos

piano

pianos

solo

solos



Natomiast wszystkie rzeczowniki zakończone na 'o', które jest poprzedzone samogłoską przy tworzeniu liczby mnogiej, otrzymują tylko końcówkę 's' dokładnie, tak jak w przedstawionych poniżej przykładach:



SINGULAR

PLURAL

cuckoo

cuckoos

portfolio

portfolios


Rzeczowniki kończące się na 'f' lub 'fe' podczas tworzenia liczby mnogiej porzucają tę końcówkę i przybierają końcówkę 'ves'. Przykłady tychże rzeczowników zamieszczone są w tabeli poniżej:


SINGULAR

PLURAL

calf

calves

half

halves

knife

knives

leaf

leaves

life

lives

loaf

loaves

self

selves

sheaf

sheaves

shelf

shelves

thief

thieves

wife

wives

wolf

wolves



Jednak również od tej reguły istnieją potwierdzające ją wyjątki i właśnie te wyjątki zawarte są w poniższej tabeli:


SINGULAR

PLURAL

cliff

cliffs

handkerchief

handkerchiefs

roof

roofs


Język angielski przejął część słownictwa od języków obcych. To zaś owocuje tym, że niektóre z tych wyrazów pochodzące na przykład z łaciny, klasycznej greki, czy też innych współczesnych języków zachowały własną liczbę mnogą, przez co nie podlegają one regułom, które na ogół określają sposób powstania liczby mnogiej.

Bywa też i tak, że dwie odmiany koegzystują obok siebie a to, która z nich jest poprawna zależy od kontekstu, w którym się akurat pojawia.

Przykłady właśnie takich rzeczowników są zamieszczone w poniższej tabeli:



SINGULAR

PLURAL

alumnus

alumni

crisis

crises

datum

data

erratum

errata

oasis

oases

phenomenon

phenomena

stimulus

stimuli

terminus

termini



Niektóre z angielskich rzeczowników w ogóle nie podlegają regułom tworzenia liczby mnogiej, która jest tworzona wyjątkowo dla nich, jest to tzw. nieregularna liczba mnoga. Przykłady takiej liczby mnogiej znajdują się w poniższej tabeli:



SINGULAR

PLURAL

child

children

die

dice

foot

feet

goose

geese

louse

lice

man

men

mouse

mice

tooth

teeth

woman

women


Na ogół w wypadku złożeń liczbę mnogą przybiera ostatnia część tego złożenia, tak jak ma to miejsce w poniższych przykładach:


SINGULAR

PLURAL

armchair

armchairs

bookcase

bookcases

mailman

mailmen



W sytuacji, gdy wyrazy 'man' albo 'woman' znajdują się na pierwszej pozycji, liczbę mnogą uzyskują obie części takiego złożenia. Tak jak ma to miejsce w poniższych przykładach.



SINGULAR

PLURAL

manservant

menservants

woman-teacher

women-teachers


W wypadku złożeń, które powstały z przyimków lub przysłówków, liczba mnoga jest tworzona tylko dla pierwszej części tegoż złożenia. Tak jak jest to przedstawione w poniższej tabeli:


SINGULAR

PLURAL

looker-on

lookers-on

sister-in-law

sisters-in-law


Złożenia zakończone końcówką '-ful' przy tworzeniu liczby mnogiej przyjmują końcówkę 's', przykłady tych złożeń podane są w poniższej tabeli:



SINGULAR

PLURAL

handful

handfuls

spoonful

spoonfuls


Niektóre z angielskich rzeczowników występują jedynie w formie pojedynczej. Przykłady takich rzeczowników przedstawione są poniżej:



Obok wymienionych do tej pory, istnieją również rzeczowniki, które mają taką samą, niezmienną formę, zarówno w wypadku liczby mnogiej, jak i w wypadku liczby pojedynczej. Przykłady takich rzeczowników wymienione są poniżej:



Również nie można zapomnieć o rzeczownikach, które mogą występować jedynie w liczbie mnogiej, a których przykłady zamieszczone są poniżej:



Należy także pamiętać o tym, że rzeczowniki, które opisują wartość, wagę, miarę, czas etc., występują w formie pojedynczej kiedy używa się ich jako przymiotników. Dla przykładu:

Mówiąc o liczbie mnogiej rzeczownika, należy koniecznie zwrócić uwagę na to jak wygląda kwestia wymowy. Jest to ważne z powodu różnic, które występują między pisownią a wymową. Najważniejsza jest w tym wypadku wymowa końcówki ‘s’, gdyż to właśnie przy pomocy tej końcówki najczęściej, tworzy się liczbę mnogą rzeczownika.


W wypadku, gdy w danym rzeczowniku spółgłoska ‘s’ poprzedzona jest przez spółgłoskę bezdźwięczną, taką jak: [p], [f], [t], czy [k], powinna być ona wymawiana jako [s]. Tak jak ma to miejsce w przypadku przedstawionych wyrazów: kits, cuts, cloaks, cups.


Natomiast, gdy końcówka ‘s’ jest poprzedzona przez samogłoskę, lub spółgłoskę dźwięczną, taką jak: [b], [v], [d], [g], [l], [m], [n], to powinna być ona wymawiana jako [z]. Tak jak ma to miejsce w przypadku rzeczowników takich jak: bombs, boards, clubs, logs.


Kiedy końcówka ‘s’ w danym rzeczowniku, poprzedzona jest tzw. spółgłoską syczącą, taką jak: [z], [s], [sz], [ż], [cz], [dż] to powinna być wymawiana jako [iz]. Tak jak w przypadku przedstawionych rzeczowników: churches, beaches, coaches, patches.



W języku angielskim istnieje wiele różnych typów rzeczowników. Jak wiadomo niektóre z rzeczowników wyróżniamy pisząc je wielką literą, na przykład takie rzeczowniki jak "Canada" czy "Szczecin", natomiast inne, takie jak "dog" czy "cat", zostały tego wyróżnienia pozbawione, o ile nie znajdują się na początku zdania. W gruncie rzeczy rzeczowniki zostały podzielone na kilka typów takich jak:


Spis zagadnień

previous page start next page