Zazwyczaj, choć nie zawsze, odpowiada polskiemu czasowi przeszłemu niedokonanemu. Używamy go w odniesieniu do czynności trwających dłużej lub powtarzających się, wreszcie w opisach.
Koniugacja I (hablar):
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
| 1 | hablaba | hablábamos |
| 2 | hablabas | hablabais |
| 3 | hablaba | hablaban |
Koniugacja II (vender):
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
| 1 | vendía | vendíamos |
| 2 | vendías | vendíais |
| 3 | vendía | vendían |
Koniugacja III (vivir):
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
| 1 | vivía | vivíamos |
| 2 | vivías | vivíais |
| 3 | vivía | vivían |
Nieregularnie formy tego czasu tworzą: ser (era), ir (iba) oraz ver (veía).
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | |
| 1 | era | éramos |
| 2 | eras | erais |
| 3 | era | eran |