Większość liter hiszpańskich wymawia się podobnie jak w języku polskim. W szczególności dotyczy to liter: f, k, l, m, n, p, t, u.
Wymowa spółgłosek:
| b | wymawia się jak polskie b na początku wyrazu oraz po m i n: boca, ambos |
| w pozostałych pozycjach jest to spółgłoska dwuwargowa szczelinowa; wymawia się ją zbliżając wargi jak do b, ale nie stykając ich: haber, labor; spółgłoska ta jest jakby pośrednia między polskim b a w | |
| c | przed a, o, u oraz przed spółgłoskami i na końcu wyrazu wymawiamy jak polskie k: cara |
| przed e, i wymawiane jest w całej Ameryce Łacińskiej i Andaluzji jak polskie s: cierto, cera, cielo | |
| w Hiszpanii c przed e, i wymawiane jest natomiast jak angielskie th w think (wkładając język pomiędzy zęby i wymawiając tak dźwięk podobny do s) | |
| ch | wymawiamy jak polskie cz, jest jednak bardziej zmiękczone: chucho, charla |
| d | zasadniczo jak polskie d: |
| na początku wyrazu oraz po l i n wymawiamy jak polskie d: dato, dar, andar | |
| w pozostałych pozycjach d wymawia się słabiej, jest nieco zbliżone do angielskiego th w this: hada (jeśli jednak nadal będzie się wymawiać d, nie będzie większych problemów) | |
| na końcu wyrazu wiele osób d nie wymawia wcale, w wymowie pozostałych jest bardzo osłabione: maldad | |
| f | jak polskie f |
| g | przed e, i wymawiamy jak polskie ch: general, giro |
| w pozostałych sytuacjach zasadniczo jak polskie g: | |
| jak polskie g, zwłaszcza na początku wyrazu i po n: fandango, gana | |
| w pozycji nie na początku wyrazu i nie po n (ale nie przed e, i) g jest nieco osłabione i może przypominać dźwięczne h: cargo (jeśli jednak będzie się wymawiać g, nie będzie większych problemów) | |
| gu | przed e, i wymawiamy jak g: guerra |
| przed pozostałymi samogłoskami: jak gł: guarida, guardia | |
| gü | wymawiamy jak gł: averigüe |
| h | nie wymawiamy: he, haber, haba |
| j | jak polskie ch: jamás |
| k | jak polskie k: kéfir |
| l | wymawiamy jak polskie l: lama |
| ll | w wielu częściach Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej jak polskie j: llamar, llorar |
| w pozostałej części Hiszpanii jak polskie li w "liana" | |
| m | wymawiamy jak polskie m: mamá, menor |
| jedynie na końcu wyrazu jak polskie n: harem | |
| n | przed b, v, p jak polskie m: tranvía, enviar |
| w pozostałych sytuacjach jak polskie n: nota, nacer | |
| nv | jak polskie mb: tranvía, enviar |
| ñ | jak polskie ń: señorita, año |
| p | jak polskie p: papá |
| qu | jak polskie k (przed e, i): querella, quitar |
| r | na początku wyrazu oraz po n, l, s wymawiane jest bardzo mocno: rana, alrededor |
| w pozostałych pozycjach jak polskie r: caro, haber | |
| rr | wymawiane jest z mocną wibracją (zapewne osobie nieprzyzwyczajonej najłatwiej będzie wymawiać polskie podwójne r jak w horror czy terror): carro, perro |
| s | wymawiamy na ogół jako s; jak z wymawiane jest jedynie przed spółgłoskami dźwięcznymi: b, d, g, v, l, r, m, n, np. mismo, desde |
| przed ce, ci nie wymawia się: ascender | |
| w wymowie hiszpańskiej s jest niekiedy podobne w brzmieniu do naszego sz; nie dotyczy to Ameryki Łacińskiej ani Andaluzji | |
| v | wymawia się jak polskie b na początku wyrazu oraz po m i n: vaca, tranvía |
| w pozostałych pozycjach jest to spółgłoska dwuwargowa szczelinowa; wymawia się ją zbliżając wargi jak do b, ale nie stykając ich: mover; spółgłoska ta jest jakby pośrednia między polskim b a w | |
| w | występuje bardzo rzadko, wymowa jak v (patrz wyżej) |
| x | na ogół wymawiać można jak ks: taxi, extremo |
| w niektórych nazwach geograficznych wymawiane jak polskie ch: México, Oaxaca, także mexicano | |
| y | jak polskie j: muy, buey |
| z | wymawiane jest w całej Ameryce Łacińskiej i Andaluzji jak polskie s: zona, estupidez |
| w Hiszpanii c przed e, i wymawiane jest natomiast jak angielskie th w think (wkładając język pomiędzy zęby i wymawiając tak dźwięk podobny do s) |