Perfekt.

Czas Perfekt występuje głównie w języku mówionym. Wyraża czynność przeszłą.

Użycie: Czas Perfekt jest czasem typowym dla języka mówionego, dla rozmów, dialogów. Drugi czas przeszły, Präteritum, to czas opisów i opowiadań, typowy dla języka pisanego. Jednak czasowników sein, haben i czasowników modalnych (czyli können, dürfen, wollen, sollen, müssen, mögen), a także wissen używa się znacznie częściej w Präteritum, także w języku mówionym.

Tworzenie form czasu Perfekt:

Dla czasowników przechodnich (łaczących się z biernikiem, np. lubić kogo/co) oraz zwrotnych (z sich, np. sich treffen):

habe, hast, hat, haben, habt, haben + Partizip II.

Dla czasowników nieprzechodnich:

wyrażających ruch lub zmianę stanu, a także czasowników sein, werden, bleiben:

bin, bist, ist, sind, seid, sind + Partizip II.

Dla pozostałych czasowników nieprzechodnich:

habe, hast, hat, haben, habt, haben + Partizip II.

Budowa Partizip II to odrębne zagadnienie, i jest omówione pod linkiem Partizip II
Przykłady czasowników wyrażających ruch : gehen, fahren, kommen , ankommen, einsteigen, fallen, laufen, reiten, wandern.
Przykłady czasowników wyrażających zmianę stanu : entstehen (powstać), sterben (umrzeć).
Czasem są pewne wątpliwości i trzeba czasownik zapamiętać : na przykład Perfekt z sein tworzy einverstehen, a z haben - zustimmen (zgodzić się).
Przy trzech ważnych czasownikach użycie haben i sein zależy od okolicy Niemiec. Są to stehen, sitzen i liegen – na północy używa się haben, na południu sein. Zalecane jest raczej haben.
Perfekt wyżej wymienionych czasowników brzmi: er ist gegangen, ist gefahren, ist gekommen, ist angekommen, ist eingestiegen, ist gefallen, ist gelaufen, ist geritten, ist gewandert, ist enstanden, ist gestorben, er hat / ist gestanden, hat / ist gesessen, hat / ist gelegen.