Konditional I.

Tryb ten wyraża przypuszczenie, warunek i odpowiada polskiej formie na -bym, -byś itp.

Tworzenie:

würde, würdest, würde, würden, würdet, würden + Infinitiv.

Konditional używany jest jako odpowiednik polskiej formy -bym, czyli do wyrażenia warunku, życzenia i przypuszczenia. Do wyrażania warunku i przypuszczenia stosuje się Konditional I albo Konjunktiv II, gdy warunek jest teraźniejszy czy przyszły (tak jak w angielskim używa się wtedy „would”).
Zwykle używa się Konjunktivu II w wypadku sein, werden, haben oraz czasowników modalnych. Natomiast w wypadku pozostałych czasowników używa się przeważnie Konditional II (odpowiednie formy Konjunktiv II są używane w języku podniosłym i archaicznym , dodatkowo – często są identyczne z formami czasu przeszłego).

Dlatego powiemy raczej:
Wenn ich gesund wäre, würde ich nach Berlin fahren.
Gdybym był zdrowy, pojechałbym do Berlina.
Pierwszy czasownik to sein, więc raczej użyjemy Konjunktiv II (wäre). Forma Konjunktiv II drugiego czasownika brzmiałaby führe i zapewne użylibyśmy jej w języku podniosłym, ale w mowie potocznej użyjemy Konditional I.

Podobnie :
Wenn er schwimmen könnte, würde er ihn retten.
Können to czasownik modalny, więc raczej Konjunktiv II. Z kolei forma Konjunktiv II drugiego czasownika brzmiałaby rettete i byłaby identyczna z czasem przeszłym. Dlatego użyjemy Konditional II.